SON KUŞLAR VE MİMOZALAR

mimozalarının çiçeklenme zamanıydı
zemheriler gülüşlerinde saklıydı
lodos kokusunu getirirken mimozaların eski bir zamandan
aşağı sarkık şapkanla
sait faik hikayelerinden çıkıp gelmiştin
burgazada mimoza kokuyordu
sen ki içimde mimozalı bir vadi

turkuvaz kıyılarda deniz insanları
avangard bir aşk soyut sezgilerimizde
az şekerli çaylarla biz mimozalar altında
zamanın iç akışı düş seanslarında
mimozalar açarken
yalnızlığın yarattığı insanlarız sevgilim
sonbahar kavun acısı bir akor dudaklarında
kimi zaman kahve fincanına
kimi zaman ince belli çaylara düşer bu yalnızlıklar

mimoza kokularıyla gel ey sevgili
bir insanı sevmekle başlıyor her şey
balıkçı tekneleri yalnız kalmış sevgili
kıyılarda yalnızlığın yarattığı insanlar
mimozalar açarken seni sevmek pastoral senfoni
sevginin sınırı yok mutluluğum mutluluğunu artırmak diyorsun
son kuşlardan hazan kanatlı ayrılıklar mı gönderiyorsun

içimdeki dostluklar kangren
ağda balık pul pul
kırlangıç ve dülger kokusuyla ıssız deniz
doğa dosttur bize
yakışır çiçekli urbaları ayrılıklarımıza
fırtınalar kaç kayık batırdı kıyılarımızda sorma
güz mevsiminde son kuşların çığlıkları hikayemiz
mimozaların çiçeklenişi
suların aynalarında paslı bir zaman
bir çığlık yükseliyor denizden

kuşlar olmalı dedim

Ömriye KARATAŞ
29.12.2018