Gökkuşağının tüm renklerini barındıran
bir uçurtma gibiydi hayatım,
taki ipini ellerimle bırakıp
kara bulutların ardına savurduğum,
Güne kadar...

şimdilerde güneş sadece bir hayal
ve gece,
beynim’in soğuk koridorunda
yanıp sönen,
frolensada bir hayalet.

Hâyrın içindeki şer/miydi,
yarın’larıma musallat olan
yoksa,
Şer/in içindeki hâyır/mı?
bana geçmişi unutturmayan...

hiç birşey bilmiyorum
yolunda gitmeyen ve her defasında,
ters tepen bir yoldayım.

gözlerimi korkutan
ve zihnimi bulandıran bir çocuk var.
kalbini ellerinde taşıyıp
ağzından kan kusan...

tüm rivayet’ler delirdiğimi gösterirken
aklımın varoluşu,
suskunluğuma sebep olan
sessizliği kılar şahid.....

elimden gelen birşey yok...

bana darılmayın.

kışın buz kütlesi göğsümü yararken,
baharın güzelliğini düşünüp
şiir’ler yazamam ben........


H.H