2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1063
Okunma
Ses çıkmıyor yayı kırık, teli kopuk kemandan,
Kurtar artık beni Yâ Rab, bu geçmeyen zamandan.
Boşunadır çırpınışım, tutunacak ne bir dal,
Ne bir ümit, ne teselli, bu kapkara ummandan...
Ne zalim bir karanlık bu, bir sis basmış her yeri,
Ve ne çoban yıldızı var, ne bir deniz feneri.
Belki yolu gösterirdi, olsa onun gözleri
O da, zaten görünmüyor şimdi sisten dumandan...
Düdük çaldı, başlayacak yolculuğun son demi,
Sefer biraz gecikmişse, bilmem, günah bende mi?
Rotası hep dibe doğru belirlenmiş bir gemi,
Hiç yolcusuz ve kaptansız kalkıyor bu limandan...
Ünal Beşkese
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz