“23 Kasım 2018 günü Samsun da çalıştığı fabrikada 1600 derecelik çelik eritme kazanına atlayarak intihar eden işçinin ardından”

“Hayata karşı sekiz de sekiz kusurluyum” dedi
Akıllı ve yüksek güvenlikli bir binanın çatısından
-Güvenliği ustaca atlatarak-
Son hızla kendi dağına çarpan bir kartal gibi
Boşluğun kucağına saldı kendini
-Arkasında iki çocuk
Bir eş, bir acı, bir sokak
Bir kedi , bir köpek belki de -kar altında üşüyen-
Peşinde yorulup düştüğü bir düş, bir şehir ve bir ülke bırakarak-
Yaşam ve ölüm arasında ki o ince çizgide
Ölümüne dünyayla hesaplaşmak
Ve hiç değilse yüzüne son bir kez tükürmek için yaşamın
-Çelik eritme kazanında-
Yanan ateşe çarpana kadar çırptı kanatlarını…

Seslendi son kez: son hızla kendi dağına çarpan bir kartal gibi
Kendini boşluğun kucağına salan adam;
-Ey hayat! Son kez kendimi anlatacaktım sana
Dinleyenim, anlayanım sen olsaydın eğer
“Ah! Çok zavallısın/ Ah! Ah! Çok zavallısın
Uçuksun, kaçıksın, biçaresin, naçarsın…” diye söylene söylene
Sırtını dönmeseydin
ve bırakıp beni bir başıma çekip gitmeseydin öyle…

-Neyse, hiç de sırası değil şimdi… Boşu boşuna tartışmanın…
“iyi bilirdik” de, hakkını helal et
Alacağın kaldıysa da bende hala
Eşimden, çocuklardan almaya yeltenme sakın…

Hoşça kal hayat

24 Aralık 2018