Ezanlar okunurken ben seni hatırlarım
Gönlümde bir yara var acı verir her gece
Gözlerimde yaş olur ıslanır satırlarım,
Bu davanın şiiri yazılmaz hiç gizlice.

Bendeki bu duygular derin yaralar açar
Aklıma sen geldikçe uykularım hep kaçar
Herkesin yüzü güler bense kalırım naçar,
Her şey karmakarışık çözülmüyor bilmece.

Gündüzüm gece olur, gecelerim karanlık
Korku sarar içimi dalsam bile bir anlık
Beklerim sabahları seyran olmaz samanlık,
Kimse bakmaz sözüme sormaz ki halin nice?

Devler sırada bekler neden gelmez şu ordu
Örümcekler devleşir kolları sarar yurdu
Cesareti tam diye kimse sevmez bozkurdu,
Daha şafak atmadan güneş doğar sessizce.

DOĞANAY’ım elimde okumla yayım durur
Cesurlar davranmadan korkaklar insan vurur
Şeytanın arkadaşı düşmanlar hep kudurur,
Diyeceğim odur ki yazılmalı son hece…

Kemal DOĞANAY