Toprakta biterdi diken,hem de gül kokusu.
İstemez ki, bedeninde ayrı yürüsün su.
Toprakta gizlenirken ,kışta hayat uykusu,
Vakti gelince haşrin,başka ömür dilemez.

Kokmaz öd ağacı,yanmadıkça koklayana,
Söz manada bilenin,söylenir anlayana.
Can ile cananı, getirmedikçe yan yana.
Mumları yanar erir, alevine gül demez.

Geceleri uyumaz aşk,olmaz mı düşleri.
Dilsizim cananım,sözler kalbimin işleri..
Ney’de dilsizdir,ağlatır postsuz dervişleri.
İçi oyuk olanın yüzü, candan gülemez.

Seslenir derinlerden ,semada sesi ney’in.
Gönül başsız ayaksız,la mekandadır deyin.
Aşkı sonsuz gönüldedir ,harfsiz heceleyin.
Dilsizdir kalbi aşkın ,söylemeyi bilemez,

Harfler meydanda gezer,herkese açık sebil.
Yeter ki sen,aşktan birkaç söz söylemeyi bil.
Beden toprak olunca,ne dudak kalır ne dil.
Bastı zamanda isen ,aşkı kimse silemez.