Gölgesini yük bellemiş sırtına,
Her adımda eze eze yürüdü.
Yüreğinde tarifsiz bir fırtına,
Cadde, sokak geze geze yürüdü.

Çevresiyle kesmiş bütün bağını,
Sanki viran etmiş gönül dağını.
Duman yapmış umudunun çoğunu,
Dudakların büze büze yürüdü.

Dağılmış saçları, paçası çamur,
Sıkılmış yumruğu, sanırsın demir.
Miting meydanında geçirmiş ömür,
Suya resim çize çize yürüdü.

Bir vitrinde kendisini izledi,
Kendi durumuna içi sızladı.
Eli ile gözyaşını gizledi,
Yüreğine süze süze yürüdü.

Düşündü feleğin yüz karasını,
Daha içten çekti cigarasını,
Cebinde bulduğu son parasını,
Beş lirayı boza boza yürüdü.

Elinde bir oyu vardı çaldırdı,
Teslim oldu ellerini kaldırdı.
O kendini, yaşıyorken öldürdü,
Kinden mezar kaza kaza yürüdü.

Ak düşler görmüştü, döndü karaya,
Son bir umut dedi, baktı saraya.
Aklı vardı verilmişti kiraya,
Kendisine kıza kıza yürüdü.

Metin umutsuzluk çökmüş içine,
Anlamadı, bilemedi suçu ne?
Siyasetin en başından, kıçına,
Küfürleri düze düze yürüdü.

22.12.2018
Metin AYDOĞDU