(Al Bayrağa itafen)

Ey,
Ülkü’mü yerden alıp göğe taşıyan güzel
Bu vatan sana öz’el, sen bu vatana özel

Ay yıldızın gösterir bileylenmiş dişini
Hiç kimseye değişmem nöbet bekleyişini

Hangi kudredten aldın taşıdığın bu şanı
Tam kalbine yerleşmiş kamerin ak nişanı

Kutlu dava içinde ölse ah der mi bu can
Şecaat’im odur ki sevdalınım her zaman

Maneviyat yurduna beni çağıran diyar
Mücadelen mukaddes var mı benden bahtiyar?

Gönlüm bir sana meftun ötelere gitmedi
Kaç yasaklı sevdamı hiç bir aşk cezbetmedi

Ah bir anlatsa seni suskunluğumun dili
En güzel cümle ile kat ederdi menzili

İlkem tehevvür eder taşına toprağına
İçtihadım râm olur bastığın ayağına

Bağrım bir dağ ateştir, heyecanım titrek ses
Mevlâ’ya emanetsin daim semalarda es

Bakışın sevinç olur, geçmez içimden elem
Vatan denince Bayrak , daim derin meselem!

Boynumun borcu benim ölüme zuhur etmek
Bu meczup’un davası düşman gayreti gütmek

Uyanırım sayende aydın gün ışığına
Aşkın ne büyük onur bu deli aşığına

Kanımda ıslak mühür ak desenli nakışın
Koç yiğidi titretir o hışımlı bakışın

İçtihad ediyorum Ya Rabbi sen yardım et
Marş ile bayrağımı daim göndere yükselt

Varlığını kucaklar bir göğüs iki kanat
Çekil en yücelere süzül düşmana inat

Yüreğimde bir dua, zikir eder Tevhidi
Sana olan bu aşkın, bir Allah’tır şahidi.
*
Leylican & Leyla yıldırım

Şecaat: haykırış
Tehevvür: korkusuzca
İçtihad : çaba göstermek
Zuhur: ölüme baş koymak
Ülkü: erek
Meczup : hak aşığı