…Gök bayrağın fedailerine selam ve hürmetle…

Nefret gayya kuyusu, sevgi her şeyin başı
Yürekteki çığlığa tercümandır gözyaşı
Hiç unutulmayacak bu özgürlük savaşı

Alınlar secdedeyken seccadeye kan düştü
Ebedileşmek için fâni tenden can düştü

Dize getirir zaman sultanını, şahını
Kim taşıyabilir ki mazlumların âhını?...
Görecek Uygur Türk’ü özgürlük sabahını

Urumçili çocuğun düşlerine har düştü
İlkbaharı beklerken gökyüzünden kar düştü

Kızıl Çin’de caniler öfkesini kusuyor
Özgürlük isteyeni göz kırpmadan asıyor
Konuşması gereken insancıklar susuyor

Asırlık çınarların dalından yaprak düştü
Maocular sanıyor payına toprak düştü

Merhamet fakirine dualar siper olsun
Gül salınsın bahçede, zakkum çiçeği solsun
Gönül gözü açılsın, kalpler sevgiyle dolsun

Ümmetimin kahrından saçlarıma ak düştü
Kızıl tasmalı enik sanma gök bayrak düştü!..

Kimden korunmak için yaptınız Çin Seddi’ni?
Biliriz hepinizin hunhar yedi ceddini
Bu millet bildirecek size bir gün haddini

Zihinler kör kötürüm, boşluğa ayak düştü
Kaşgarlı kardeşlerim yürekten ırak düştü

Acılar boy atıyor sabah ağarırken tan
Yürekler yangın yeri, yer gök geçilmez yastan
Ne çabuk unutuldu ceddin yazdığı destan?

Sermayeye tapanın zihninden idrak düştü
Mazlum kardeşlerime dünyadan firak düştü

M. NİHAT MALKOÇ