Sene bin dokuz yüz elli sekizdi sanırım
İstanbul un İstanbul olduğu zamanlar
Çok şıktı kadınlar ve erkekler
En şık kıyafetlerle gidilirdi
Sinema ve tiyatrolara, gazinolara
Radyo evinde konserini
Siyah takım elbisesi ile vermişti
Zeki Müren..


Tedbirli adamdı babam
Yılda bir yapardı toplu alışveriş
Zeytinyağı, Vita yağı,
Büyük tenekelerle alınırdı
Etler haftalık
Giysiler yazlık kışlık
Çamaşırlar düzine ile
Konfeksiyon mu vardı,
Terzilere çok iş düşerdi

Önceleri Sümerbank’tan,
Sonra Beyoğlu Mayer’den
Ayakkabılar alınırdı Tanca dan
Biri beyaz biri siyah,
Ve kırmızı siyah ruganlar


Önemli bir toplantı olmalıydı
Babam ve amcalarım birlikteydiler
Babam seslendi, kızım git falan amcanı da çağır
Gelsin hemen
Babamın sözünün üzerine söz olmazdı
Koşarak indim merdivenlerden


Eski evler iki katlıydı, altlarında kuyular
Giyip telaşla ayakkabılarımı
Acele fırladım Nişantaşı na
Her gören bakıp gülümsüyordu bana
E- demek ki artık büyümüş genç bir kız olmuştum
Güzel miydim ne?


Koşmayı bırakıp,yürüdüm aheste ve gururla
Gidip amcama ilettim mesajı
Utanırdık o zamanlar büyüklerimizden
Eğdim başımı önüme, eğmez olaydım
O’ ne? ayakkabılarımın biri beyaz biri siyah
Kızardı yüzüm daha da
Mümkün olsa da girseydim yerin dibine
Tüm kostaklanma sıfır


Caddeden yürür müyüm artık,!
Arka sokaklardan koştum eve
Görev tamamlandı..!
Bu gün bile hala hatırladıkça gülerim
Bir bakan olursa bana
Bende araştıran gözlerle bakarım kendime.


eminnur güler acar