Mülteci sevdası vatanını sen bilmiş
Çok inanmış ve de sevmiş
Ay ı güneşi hiç bilmezmiş
Seninle yeşili yeniden yeşermiş
Günler hep böyle gelip geçmiş
Şimdilerde
Ay ‘ ın iki ucu kanlı hençer
Bir ucu göğün göğsünde
Bir ucu can yarının döşünde
Kanatsa da gecenin zifirinde
Ayaz görmüş serçe yüreğim zemheride
Katran karası ayrılık yarası gül çehremde
Dokunma artık
Susturamadığım sensiz sessiz çığlıklarıma
İçimde boy vermiş selvi yalnızlığıma
İsteyerek taktım günahını boynuma
Aldım aşkın vebalini ortak ettim hârıma
Aşkı sallandırdım kirpiklerimde
Gücüm yetmez ki bizi öldürmeye
Kelimelerde sevmedim ki
Bir rüya olasın gözlerimde
Halbuki
Ömrümü ömrüne gelin edecektim
Telli duvaklı beyazlar içinde
Şimdi sen ver
Ömrünü ömrüme sarılsınlar kekik kokulu kefene
Ayrılmaksızın girsinler yerin dibine
Esasen
Gitmeyecektin
Seviyorum demiştin
O zaman vazgeçmeyecektin
Direnişim de can olacaktın ki
İhtilalin darbe sabahı kapımı çalacaktın
Artık yalnız bir savaşçıyım
Silahsız ve de ürkek
Desteksiz kadersiz kimsesiz yapayalnız...

#EmineKüçüktuzcu