Af dileyerek çalsam kapını bir akşam üstü
Ne niyesini sor, ne sorgula niyetimi Üşüyorum sadece, ateşler içinde üşümek anne!
Küçükken üşümelerime çözüm bulduğun kolların nerde?
Beni ruh gibi saran ellerin anne
Ellerini çekme üzerimden
Bakma büyüdüğüme, ya da büyüdüm dediğime
Her çıkmazımda imdadım sensin
Canım her yandığında yahut canımı yakan sen olduğunda bile
Haykırdığım sözümsün anne!
Bugün yine bağırmaktayım, sancılıyım adını sayıklamaktayım
Ve yorgunum...
Ver ayaklarını cennetim diyerek koklayıp öpsem ya öyle
Cennetinde değilim inan
Senin ayakların ile yolumu buldum
Şimdi onu uzak olmaya meyletme bana
Küçüğünüm en Küçüğünüm senin sözünle
Beni büyütme anne
Büyüdükçe bozuluyor büyüsü insanların
Sen ki melektin, kanatlarım yoktu kanat oldun
El oldun, ayak oldun
Af diliyorum senden
Af’ını esirgeme yüreğimden
Güneşimsin hiç batma, hiç batma anne!