Çok iyi biri olduğumu söylediğinde,
Hiç olmadığım kadar kötü olmuştum.
Daha iyisini hak ediyorsun dediğinde,
En çok sevdiğimden olmuştum.
Bana mutluluk dilediğinde,
Mutsuzluğun dibine vurmuştum.
Ne söylemek istediğini ise,
Seni başka kollarda görünce anlamıştım…

Veda etmenin de bir adabı var.
Git demenin de türlü yolları var.
Bu muydu yani bana reva gördüğün.
Bu muydu beni kırmadığın,
Güya incitmeden başından savdığın,
Tek yüreği ikiye ayırdığın.

İnan bana dürüst olsan,
Canım daha az yanardı.
Açık açık konuşsan,
Belki kalbim seni anlardı.
Lakin bu yaptığın,
Veda etmenini,
Çekip gitmenin en adisi,
En karaktersizi, en kötüsü.

Ne demek sen iyi birisin,
Ne demek ömrünce mutluluk dilemek.
Olsun,
Bu da vurduğun son darbe olsun.
Umarım koştuğun o kollarda,
Sen de mutlu olursun.
Umarım düştüğün o yollarda,
Çok daha iyisini bulursun.

Celal BAHAR


Biliyorum umurunda değil ama,
Tek bir günüm bile geçmedi,
Sen aklımda olmadan.
Bundan banane diyeceksin ama,
Yüzüm bir kez bile gülmedi,
İyi olduğunu duymadan.

Sanıyordum ki;
Kaçarsam kurtulurum.
Diyordum ki;
Uzakta olursam huzuru bulurum.
Oysa giden sadece bedenmiş.
Aklım, kalbim,
Geride kalan ne varsa sendeymiş.

Bu yüzden;
Yürek sızım hiç dinmedi,
Ben gitsem de;
Ne aklım ne de kalbim,
Hiç biri benimle gelmedi.
Mecnun oldum yollara koyuldum.
Senden kaçarken kendimden oldum.
Sığınacak bir yer ararken,
Bildiğim yerde bile kayboldum.

Şimdi sanıyorsun ki;
Kalmaya gücüm vardı da kalmadım.
Sanıyorsun ki;
Gönlünde bana yer vardı da,
Ben o yeri beğenip almadım.
Oysa biliyorsun ki;
Ben sana misafir bile olmadım.
Hep kapının ardında,
Hep yolunun ağzında,
Uzaktan bakıp duruyordum.
Sen başka toprakları yeşertirken,
Ben suyun kenarında kuruyordum.
Sen uzaklara akıp giderken,
Ben yanı başında çöle dönüyordum.

Celal BAHAR