kabahat sende değil
fala kulak verende


gözlerimin kahvesinde aşk mı içiyorsun
şiir mi demliyorsun
ne yapıyorsun belli değil


belki de fincanın içinde deniz var senin için
balıkları mayalayıp
pullarını saya saya
dalıyorsun
kendi çizdiğin ufka


bazen kucağında bebek gibi hissediyorum kendimi
ne vakit zırlayacak olsam
dayıyorsun memeni


bazen de ellerce seviliyorum diye kıskanıp
sıkıca tutuyorsun
umursamadığın elleri


kendimi soyutlasam misal
dünyanın kalabalığından
ve tıkasam dört duvar ardı yalnızlığa
sanki kalbinden değil de omuzlarından kalkacak gibi
şu aşkın anlamsız yükü


seninle iki ayrı atomuz biz
ne vakit birleşecek olsak su mole külüne döneriz
lakin,
suyun da üç hali var
mesele o değil sevgilim
her hal" üç vakte kadar

diyeceğim demesine de,

takvimler taşıyamaz gün denilen yükü
yük ki omuzlarda taş
olsa keşke
olmadı bırakırsın
tıkandığın yerde..


şimdi her şey bir bilmece
gözlerinden aldım bir tane
kalbime geldim,kaç tane

her neyse,

kabahat bende değil
fincanı ters çeviren ellerinde