5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1053
Okunma
Ne çok sevdiğim olmuştu benim
Dizlerimden ne çok kan akmıştı..
Sevdalar mıydı peşimizden sürüklediklerimiz,
Yoksa sürüklenen biz mi olmuştuk hep..
Ölümüne sevmek insanı,kurdu kuşu,bördü böceği,
Ya yaşamı?
Ya kendimizi?
Hep küsmüştük,küstürülmüştük,
Karanlık kuytularda aramıştık sevdalarımızı,
Gün ışığı zifiri olmuştu hücrelerimizde,
Kazandıklarımız, kaybettiklerimize dönüşünce…
Artık her şeyi geçmişin bulanıklığında,
Can çekişeni, kötü duygularda saklamalı,
Tutkuyla bağlanmalı hayata
Ve ölümüne sevmeli aynadaki görüneni..
Dönüp bakmadan arkaya, yürümeli,
Hatta koşmalı, içini kanatan bu yolda,
Kanamayanları kanatmadan,
Kanatanları umursamadan..
Cevap Yaz