benliğimi benliğimden kaybettim
ne sevdamı anlatacak kendime güvenim kalmadı
anlatıkça bir tokat gibi çarpıyor
ret sözleri

anlıyorum anlıyorum sizleri
ne çekici bir yönüm var nebir özelliğim
ne mavi gözlerim ne uzun bir boyum
hiç bir şeyim yok
kurumuş bir dal gibiyim

her ayna ya baktığımda ağlıyorum
aynada görünen biçimsiz kişiye
acıyorum haline ölde kurtul diyorum bu ızdıraptan
git git rahat bırak insanları
seni sevmiyorlarsa çekgit bu yaşamdan hayattan

her tuttuğum el uzaklaşıyor
sevdigim gönüller uçup gidiyor
bana sadece gerçekleşmeyecek hayaller kalıyor
git biçimsiz bişeyi olmayan insan

acındırma artık kendini
gönül sevdana
yaşamak senin hakkın degil
seninkisi de yaşmak degil
bir bak haline haddini bil

yeter yeter deyip
ama bende insanım deme
sen hiçbir şeysin
ne işin varki bu dünyada

ne o gözlerinde bu yaş niye ağırmı geldi bu sözler sana
ama aynala gerçekleri söyler duydunmu sen hiçsin
nalet olası
senin haddinemi sevmek bir baksana haline
aynalar bile yansıtmak istemiyor seni
hala anlamadımı taş kafan
değer siz biri olduğunu
evet anlıyorum
bugun anladım değersiz biri olduğumu
sevdiğim kişinin yanımdan uzaklaşmasıyla
aynalar yalan söylemeyen aynalar

23.01.2007 yasinkumral