-Kimsin sen? Dedi
Dağınık saçlı, sakallı adam!

-Kimsin?


‘Ben’ Dedim…
‘İnsanım’ kekeleyerek…
‘Kalu Bela’dan beri, insanım’



Yinelendi
Şimşek bakışlı, yırtıcı kelam!

-Kimsin sen?


‘’Ben’’ Dedim…
‘’Şairim’’ heceleyerek…
‘’Hallac-ı Mansur’um ya da Seyyit Nesimi
Tebrizli Şems’im ben, Konyalı Rumi
Şirazi, Fuzili ne fark eder ki
Karacaoğlan, Köroğlu ve de Nedim’i
Bütün adlarımı duydun değil mi?’’



Gözlerini kısarak geri yaslandı
Gözaltı torbaları daha tavlandı
ve
Gözlerime çarpıp kızgın ağzını
Suali tekrarladı!


-Kimsin sen?

‘’Ben’’ Dedim…
‘‘Ben, karasevdanın dert yoldaşıyım
Ağaçsız dağların çorak başıyım
Hüzünle acının gan gardaşıyım
Yokluk sofrasında bulgur aşıyım
Mecnunla Kerem’in en yârdaşıyım’’



Şaşırdı sandıydım, başını eğdi
Öfkeli suratı birden belirdi
Çatıp kaşlarını, öne eğildi
Ve burnumun ucuna burnu değerek
Yineledi!

-Kimsin sen?


‘‘Ben’’ Dedim
Daha bir yürekli, daha bir cesur…

‘‘Ben var ya ben
Yârin canına canım! Bazen, bazıyım!
Rabbin gazabına dünden razıyım!
Sırat köprüsünün ip cambazıyım…
Verenin çoğuyum ben! Alanın, azıyım…
Cennet bahçesinden bülbül ağzıyım
Aşkın lütfuna da artık, razıyım’’



-Başka? Dedi
Kaçık bakışlı adam!

-Açık söyle, daha açık…

‘’Ben’’ Dedim
‘’Filizdim, ben kuru bir dal
Ben mir idim, pir idim, bir Sultan Abdal
Ben Cibran’ım, ben Emre, belki de Yunus
Dünyalara sığmayan coşkun okyanus
Yusuf’a kuyuyum, İbrahim’e sal
Ben az düşünceden doymayan abdal
Ebrehe’ye dik duruş, meydan okuyuş
Fil ordusunu tuş eden, o minnacık kuş’’

-Anladım! Dedi adam
-Biraz anladım…
-Amaaa!

‘‘Aması, maması yok’’ Dedim
Ve de ekledim!

‘’Etle kemiğim ben, ha bir de tin
En koyu düşmanıyım yalanla cehlin
Dedem olur benim Hoca Nasreddin
Anlamadım ki niye hayretin?
Bir de Barbaros var, paşa Hayrettin
Simgesiyim Serez’de ben cesaretin
Bildin mi? Bilmem de
Benim diğer adımdır, Şeyh Bedreddin…’’



-Biliyorum! Dedi adam
-Biliyorum…


‘‘Ben milletim’’ dedim
‘‘Ben devlet’’
‘‘Anadolu’yum ben, hem medeniyet!
Düşmanlığa setim ben dostluğa ise bet
Yiğit harmanlanan soylu memleket…
Gel-Git’lerden med’im ben
Ümmet-i Muhammed’im…’’

‘’Sözde de harbiyim, özde de harbi
Eyüp’ün sabrıyım, Âdem’in kabri
Süleyman Peygamberin tükenmez kadri
Mustafa Kemal’in bileği, kalbi…’’

‘’Ben’’ Dedim ‘’İsa’yım’’
‘’Ben’’ Dedim ‘’Musa’’
‘’Ölüyü dirilten, o cansız asa
Kalmasın içinde artık hiç tasa
Aşkta kanunum ben, şiirde yasa’’


‘Ve ben’ Dedim
‘Ve bennnn!’
‘En çok Sevenim!’
‘Ennn Çoookkk! Seveennnnnn!’


-Biliyorum! Dedi adam
-Biliyorum…
Uzaklaştı aynadan…




Antakya, 13 Mart 2014
Ali ASAFOĞULLARI