çocukluğum hâlâ peşim sıra
küçük bir köpek gibi eşlik ediyor
bana öyle derin öyle içli bakıyor

kucağıma aldım
korkularıma daldım
geleceğe koşmak zorun da kaldım..


dünyanın bütün çocukları gibi
tekinsiz sessiz ve yapayalnızdım
sokaklarına dokunsun diye yazdım
nesli tükenen kuşlardan bile azdım

büyümüşlüğüme kızdım
unutulmuş türküler gibi
tüketilmiş duygular da hazin saz’dım
geçmişine tanımlı ve mutlak hüzünlü


kaç bahar gelip geçti yollarda
betonlaşan duygularda
yozlaşan kuytularda
siyasal uykularda


harcadık afilli delikanlı yıllarımızı
vay anasını sattığım dünyası
toplayıp tarağı tası
bir de balık oltası
vur kendini kıyıdan kıyıya alesta

üç tarafı denizle kaplı ne de olsa


Anadolu da gösterişsiz ama
sahici insan manzaraları
fonda arabesk müzikleri
balkonda çamaşır seren
sepet sarkıtan kadın
sesleri
hevesleri
ve çocuk nefesleri
ki oyuncu felsefesi
boyu posu devrilesi
kalaycı geldi hanıımmm...