Kasımla Birlikte Ölmüş Bir Yaprak Gibiyim Şimdi ..

Aralığın Kefeni Sarmış Benliğimi
Sol Kaburgamın Altında Dayanılmaz
Na Mütenahi Bir Zemheri..
Adı Sensizlikmiş Meğer ..

Yürek Ülkemde Kış Gelip Catmış Kapıma..
D/üşüyorum Dönüp Bakmıyorsun
Ö(z)Lüyorum Sekerattayım Duymuyorsun

Şair’ini Kaybeden Şiir Gibiyim
Viran Olmuş Duvarları Çatlamış Ruhumun Sesi
Gidenin Ardından Ağıtlar Yakan Kadının Sesi Gibi İçimin Seranatında ..

Anla İşte Dil-i Efgârımı Ey Yüreği Yüreğimden Gözlerini Çeviren Şair..!

Ben Sensiz
Öyle Yaralı
Öyle Bitkin
Öyle Çaresizim..

Öyle Nâhak Yere Uzaksın ki Benden
Cehennemin Korunu Saçtın Derunuma
Yüreğimi Ateşlere Saldın Şimdi Pare Pare

Haydi Mizana Çıkalım Seninle
Madem En Büyük Azab Olan
Sensizlik Ölümünün Tohumlarını Serpecektin Alemime

Neden Seviyorum Deyip Girdin Gönlüme..
Simdi Tartsın Mizan Acımı
Söylesin Levh-i Mahvuz Çektiğim Alâmı
Sen Mizanın Sahibine Savunmanı Sun Hele ..
Haydi Nurul Aynım Karanlıkta Koyduğun Gözlerimin Hesabını Ver Aşığın Vekili Aşkın Sahibine..!