Anlamıyorum öyle, sözle sevişmeleri
Gündelik oynaşlara ben yabancı, fransızım
Benim lügatım yazmaz ayağa düşmeleri
Ömrüme ömür katar, gönülde ki aşk sızım.


Riyalar uzak dursun, dost eylerim kuşları
Ruhuma yük eylemem dolambaçlı işleri
Tüm dünyaya değişmem yürekten gülüşleri
Manevi varlığımda, çelikten olur özüm.


Ok gibi dümdüz gittim hayat denilen yolda
Zira adam dediğin oynamaz türlü dalda
Arının gözü kalmaz emek verdiği balda
Yarene gün gibidir benim aydınlık yüzüm.


Kendimle kavgam olmaz, aynalar dostum benim
Sevenin kapısına, serilir postum benim
Rüzgârların önünde, dönene kastım benim
Sevgi dağıtılırken, yazılmış alın yazım.


Her mevsimi yaşarım, kışı, yazı, baharı
Ruha şerbet eylerim gönle vuran efkarı
Sevmeler, sevilmeler, ömrün en büyük kârı
Sevmesini bilmeyen, duygusuzlara sözüm.


Ahmet MORAN
(3 Aralık 2018)