ipin ucunu bıraktım...tut beni uçurum

güz yanığıdır bu...
pamuk tarlasında zenci içim
parmağımın ucunda,
dilimin dönmediği alt yazı
portede eksik nota
su huzursuz,dalga dev
yol dalgın,
hâk yeksan
yorgun sırtıma vurduğum
eski püskü rüzgar
an çiseli
yerine oturuyor sektirilmiş taşlar

nasıl anlatsam bilmem...
soğuk kanlı duyguların ,
ihtilalidir bu
vazgeçer gibiyim artık,
ucu denize değen
mor panjurlu evden
ahşap sandaldan
çift renkli begonvil den
bağını sakladığım saçtan
en parlak yıldızdan
en uzun çöpten hatta
adını şiir koyacağım kızdan

şey Tanrım
bismillah sız başladım ayrılığa
bağışla...
boynum eğik,omzum düşük
mecnun benim
çöl benim
fuzulidir divanda şimdi tenim
gönülsüz vazgeçiştir bu
eksik teşebbüs
hafifletici sebeplerime say
yarınım ölümlüymüş benim

suadiyekasımikibinonsekiz
Demir Mutlugil