YUSUF’A AĞIT

Gitti 
Yaralarını dipsiz kuyulara asarak Yusuf
Ah eden suların iç çekişiyle

Gitti
Kaderin olumsuz ünlemlerini
Boynuna asarak Yusuf
Bir muammanın dilinde kaldı adı
Kırıldı ömrümün en derin hatırası

Gitti
Son sözünü asarak
Yüzünün en mağrur köşesine
Bir daha ses vermeyecek bir yola
Bir kıyamete uzanıp gitti

Gitti 
En içli sesini rüzgara asarak 
Kalbindeki rahmeti boğup bir köşe başında
Ellerinde kıpkızıl bir kan
Ellerinde vebal
Bir gidiş ki
Evrenin hatırasına asılmış
En kanlı cinayetti

Gitti
Ruhumu bir mabedin sunağına asarak Yusuf
Sanki kıyametten bir sahneydi
Dağlar yürüdü boy boy ardınca
Bütün özsuyunu alarak yanına tabiatın gitti

Öyle bir ah asıldıki 
Hayatın suretine
Ne mana buldu hüzün
Ne söze değdi

Gitti
Sanki bütün mevcudatımı söküp aldı Rahman
Bir sessizlik
Yaradılışla bozulmamış bir boşluk kaldı geriye
Silindi varoluşa dek kainat
Aşk aslına rücu etti

Gitti
Ruhum ervaha geri çekildi

Sümeyye Değirmenci ( LEYAL)

Leyal