0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1429
Okunma

Yaşatıyor mahşeri rızandan uzak
Sığınıyorum sana af eyle
Ey kimsesizlerin kimsesi
Sunulan aşk bu kadar sancılı mı
Geceden gündüze inatlar başlar
Derin uykular bu denli sancılı mı
Gözyaşı kabrimin
Hani hep bir ümit vardı
Sevgiyle çelik çomak oynayan
Bıkardı dağ örtüsü çiğ damlalarıyla
Yüzünü yıkar havlusunu doğan
Güneşte arardı mil çektim
Gözlere yinede görüyorum
Körlük yeni başladı kalp
Gözüyle görenlere muhtacım
Gözyaşı kabrimin
Toprağın bitmeyen rüyası senin
Elinde kurutulan insan selinde
Şifanı ara acımanın ötesindesin
En azından fatiha gözyaşı benim
Gözyaşı kabrimin.
İbrahim KANDAMAR
29.12.2009
5.0
100% (3)