Yolundan yürü, niye çıkarsın yoluma,
Beni böyle sen, gezecek yolsuz bıraktın,
Tüm aşk yükünü yükledin omuzlarıma,
Her daim, her an, fersiz bıraktın...

Dudağa, dudak değdi, yanağa, yanak,
Kucağa, kucak değdi, nasıl dayanak,
Geceye, şafak değdi, sensizmi uyanak,
Beni böyle nasıl, sensiz bıraktın...

Kıyında ruhum gezer, yandığımdan ötürü,
Hayatımda görmemiştim, ince eleyen türü,
Hep sonunda saklı dedim, yürü gönül yürü,
Umduğumu bulamam, özlemini bıraktın...

Ah şu aşkın gülü, nasıl, nasıl unuturum seni,
Şu alemde sen bulamam, ömrümün gülşeni,
Gözlerin gerilmiş yay, okun attı vurdun beni,
Benden kaçmak yol mu, niye yarsız bıraktın...

Deniz, gök renginle mavi, bilmen aşk nasıl bizde,
Umutlarıma aynı sebep, hayallerimse aynı dizde,
Şimdi gül deyip geçme, açmışsın aşk bahçemizde,
Ekildiğin yerde yangın, bir de gülsüz bıraktın..

Ben aşkına dalarken, nasıl, içim titrer derinden,
Bin ömür beklemiştim, sen beyaz kelebeğimden,
Kalbim kımıldamıyor hiç, uçupta gittin elimden,
Bu aşkının ters vuruşu, beni, hasret bıraktın...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.