Dilim lal, içim aşk-ı revan
Özlemekten yüreğime har damlatıyorum bu sabah
Öyle sanıldığı gibi değil, yaşadığım başka
Beyaz örtünen yollarda titrerken içim
Galibin mağluba bakışını gördüm...

Bu his, bu aşka yenilmişlik neden bu kadar güzel
İçime düşen bu çiğ, bu zemheri niçin yakar canımı
Üşüyen yüreğimde tutuşan hasır gibi yandım
-Nimettensin sevgili, nimetten...
Nimetten olana bildirip hal-ı zatımı
Hamd-ın sahibine ilettim sena’yı...

Beynimin yelkovanı durmadan kalbimin akrebini vuruyor
Ne zaman saate baksam, içim seni geçiyor
Özlemin en divit halinden yazıyorum sevgili
Bilirsin, boynum gergin ipte bile eğilmez
Lakin bu hal...
Mevlevi bir yürek büküşüdür benim sana

Bir bilsen...
Henüz dile sürülmemiş, dudaktan ateşlenmemiş,
ne çok duygu barındırıyorum gönlümün cephaneliğinde

Bekle, sabır ey sevgili...
Saçlarında ateşleyip molotofu,
ten yangınlarında ateşe vereceğim kendimi...
Herkes gibi değil, biz gibi sarılıp yüreğine
Kimseyi değil, bizi seviyorum ben...