Varmışı bir yokmuş

Yürüyorum
Öyle kendimden bi haber
Sere serpe boş ve amaçsız
İçinde acı sözler

Sanki bir gecekonduyum
Harap bitkin dökük
Sırlı

Duvarı örüyorum
Çatı yıkılıyor üstüme
Onarıp döşüyorum kiremitleri
Elektrik tesisatı kopuyor, bağlıyorum
Musluk kırılıyor, prizler bozuk

Nereye el atsam ağrı sızı
Kendi içimde duramıyorum
Ev değiştirmek taşımak kolayda
Kendini nereye taşıyıp değiştireceksin
Dünya mı değiştireceksin

Beyaz bembeyaz
Bir kış manzarasında öyle uzakta
Ağaçlar yapraksız rüzgâra emanet
Bacadan duman tütse de içi buzdan
Ev
Sessiz sakin

Uzakta kocaman bir şehir
Işıklar içinde binalar renk renk cümbüş
Kulaklarımda kahkahalar çocuk sesleri
İçinde ben

Saçlarını çekiyorum
Yüzü kavlak sümüklü bir kız çocuğunun
Annesinin cavlak çığırtkan sesi yıkıyor ortalığı
Büyüyorum ölüme
Ne üste var ne başta
Öyle fukara

Ağır ağır adımlarla
Zamanın kanadındayım
Zaman dörtnala


Ahmet Coşkun