Hüzün rüzgarı sardı dört yanımı
Ekimde sallanan saçlarım,
kasımda savruldu.
Umudum kalmadı,ufkum sarardı
Dökülüyor yaprak yaprak sevincim.

~~~

Ömür kısaldıkça,dertler çoğalıyor,
Gücüm bittikçe,sancılarım sıralanıyor.
Bu kasımlar beni benden koparıyor.
Düşünüyorumda,
bu hayat bir bana mı tuzak ?

~~~

Tanrım gök hala mavi,
Güneş hala doğuyor.
Yoksa onu bir ben mi göremiyorum.
Çiçekler onun kokusunu alabiliyor mu?
Dünya hala onun etrafında dönebiliyor.
Bir ben mi yanıldım,
bir ben mi ziyan oldum..

~~~


Ne gülüş kaldı yüzümde,
ne de ufak bir tebessüm.
Her gelen bir parçamı kopardı,
Ne yar vefalı,ne de dost sadık.
Kaderim,kader değil!
Yüreğim,çirkin bahtımı kaldıramıyor artık.

~~~

Herşey yerli yerinde,
bir ben eksildim şu dünyadan.
Herkes baharı kucaklarken,
Ben kasımın amansız hüznünü çekiyorum.
Biliyorum,
kasımın solgun yaprakları arasında,
yitip gideceğim bir gün...

~~~
YAZAN
Mehtap Ünlü