yeni çiçekler topla dağlardan
kar altındaki bozkırlardan
yağmurlar kuşandı ebemkuşağını
güz güzelliğinde dudaklarıma bıraktığın dem

rıhtımda yaralı kuş çırpıyor kanatlarını
çırpınan gövdende sevdanın çığlıkları
ben size hep geç kaldım bulanmış sular
kutsal bir bizans sarnıcıydı dudaklarım
kuşlardı türküsünü durmadan dalllarımızda şakıyan
güz güzelliğinde dudaklarıma bıraktığın dem

yoksul bir bedeviyim çölde
kutsa istersen ırmaklarımdaki aydınlık suları
doruklarda ölümsüzlüğü selamlarız hüma kuşlarını
balçıktan döllenmiş bir ruhla çıkarız keyküsrevlerin karşısına

menekşe kokulu baharlarda rastlayacağım sana
yusufu kuyulardan çıkarıp cennetin bahçelerine koyacağım
güzellik geçer ey peri geçer gider eski tasalar
rüzgar uğuldar limanlarda
en soylu uğraştır aşka vedalar
herkese kendi istasyonunda kendine yolcu

kendini hadım eden bir aşk bu
tomurcukları açacak bir bahar kim bilir belkide
haykırsam seni kuyulardan çarmıhlardan duyar mısın
yeniden tutar mısın unutulmuş ellerimi
kendini hadım eden bir aşk bu

sevda ah
o bir kuştu

yeni çiçekler topla dağlardan

Şiir ve foto :Ömriye KARATAŞ
18.11.2018