keşkelerden bir hançer
gelip saplandı geleceğime
ahh dedim ahhh
yüreğimin yetişemediklerine...

zamanın yalpalayan adımlarıyla
birşeylere geç kalmış olma sancısında
uyuyakalmış düşüncelerimle
sıyrılıp gerçeğinden günün
kabusuna uyandım bir rüyanın;

saçlarımın beyazlarına
kara kalem bir ruh çiziyordum
dur diyordum dur
serseriliğim sandığım şey
başıboş uğruna kovalandığım yarınımmış,
Tanrım diyordum
bir hicret akşamına düşürdüğün yolum
yılların açlığına aldanmış
dünüm bugünüm gitmiş
kovalayıp durduğum zamanın ikindisine düşmüşüm
gurbetin acısını kaldıracak kollarım yok
nefesim kısıldı
kesti atardamarımı beklemek sancısı
yaşama tutunacak ellerim kalmadı Tanrım diyordum
da
ne göğün açılıyordu kapısı
ne üstüme aydınlıktan çalınmış bir ışık hüzmesi
kefareti mi ödenememişti gemiyi terkedişin
yoksa bir yalanın bulanıklığına mı düşmüştüm
ya da kabulü yoktu bugün hiçbir duanın
peki yarın peki öbür gün peki sonraki gün
öğütüp durduğum zamanın
bana gülen bir tarafı yoktu işte
son bir umut kırıntısına aldanıp
Tanrım dedim ne olur bu kez
istersen son ama bu kez...
derken
keşkelerden bir hançer
gelip saplandı avuçlarıma
dua dan inmeyen kabul yerine
içimin acısı
sokuldu düş kırığıma
ah dedim ahhh
bekledim ama çok...

16.11.2018