Bir Çiçek Bile Yok

Yaş kırk
Üzülüyorum baktıkça fotoğraflarıma
Bir çiçek bile yok ...
Vefasızsın zaman
Yunustan ilahiler bilmiyorum
Aşk kitabının olmadım öğrencisi...

Ah
Bir çiçek bile yok
Çiçeksiz
Kırk yaşımda çekilmiş bu fotoğrafım
Şu çiçeksiz fotoğrafın
Suçlusu tek ben miyim

Ah
Yaşım kırk
Bir çiçek bile yok
Bu kırk yılında ömrümün
Şu çiçeksiz ömrün
Suçlusu tek ben miyim...
Vefasızsın zaman

Üzülüyorum baktıkça fotoğraflarıma
Vefasızdın zaman
Ezanlar seccadeyi hatırlatmazdı
Bayramlarda kesmedin malsevgisini
Tutturmadın nefse oruç

Bu çiçeksiz fotoğrafların
Suçlusu tek ben miyim

Üzülüyorum baktıkça fotoğraflarıma
Çöle benziyor şu fotoğrafım
Ne alnımda bir çiçek ne elimde bir çiçek
Çölleri dirilten güneşe tutmadım ayna
Yağan yağmurları bahçeme çevirmedim...
Heba oldu kırk yılım

Ömrüm sana bahçe diyemem
Bir çiçek bile yok
Şu fotoğrafa bahçe diyemem alnım çiçek değil
Ellerim çiçek değil

Bana şöyle der hep bir fotoğrafım:
Neden elinde bir çiçek bile yok.
Bahar gelsin diline
Yeni elbiseler
Yeni dualar …
Rahle nedir bilmedim
Seccadede ağlayıp seccadede gülmedim...

Ah
Yüzüme ayna tutuldu bir yaştan sonra
Gördüm çirkinliğimi
Kapları kırık terk edilmiş kırk odalı bir ev gibi
Çakal nefsim korkusuzca sokuldu günahlarım dev gibi

Yaş kırk
Bir tepe üstünde
Ve odalar tozlu evim hala…

Ah
Bana güneş hangi basamakta…
Dervişliğimin çarşıları kapalı uyuyan bir şehir gibiyim…
İki iri göz damlası yastığıma düşecek
Başımla birlikte son nefesimde

Vefasızdın zaman
Mezarıma sarı çiçeksin nedamet
Vefasızdın zaman
Tevbeyi öğretmedin vaktinde
Bu somurtkan hayatın suçlusu tek ben miyim
Bir kör ve sağır yolun yolcusu olduğum doğru
Kırkından sonra güneşe koşacak...
Hamdi Oruç