Ey gönül bahçemin nazlı cereni;
Yüzümde neşemin ölüm nedeni;
Giderken ardından giydim kefeni;
Bütün siyahlardan intikam aldım…

Sensiz ulucanlar avlusundayken
Gönül karşıyaka uykusundayken;
Duy beni bir ölüm kuytusundayken;
Beklenen şarkıyı yüz kere çaldım…

Hasret zülfikarlar dolu bir havuz;
Neşter yolcu olmuş hançer kılavuz;
Yanakta kuruyan birkaç damla tuz;
Yine ben benimle başbaşa kaldım…

Gözümden çalansın tatlı uykuyu;
Kaderim ışıksız kalan kör kuyu;
Yendimde sensizlik denen korkuyu;
Kendimi bir mezar taşında buldum…

Tamamla şu yarım kalmış eseri;
Sevmedim sensizlik olan her yeri;
Tükendi gönlümün dermanı, feri;
Ben seni ararken sende kayboldum…

Açtığın yaraya kurt düşsün bırak;
Başıma yokluğun üşüşsün bırak;
Talihim yan baksın ve küssün bırak;
Demek ki sahipsiz namede puldum…

Ne demek kaybetmek aşka inancı;
Bırakıp terk etmek sana muhtacı;
Kederin göz nurum kahrın baştacı;
O yüzden çaremi yaramda buldum…

Hem kurtuluş oldu hem felaketim;
Giderken koptu ya son kıyametim;
Onsuzken ayrıldı kemikten etim;
Leyla’sız yaşayan bir Mecnun oldum…

Yarabtır dertleri dermanım eden:
Olmazı olduran yoktan var eden;
Sen aciz kuluna merhamet eden;
Kapında el açmış bi-çare kulum…

Ali ALTINLI – 14.11.2018
Saat: 23:30