0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1103
Okunma
Hiç mi hiç
Kimseler bilmezdi
Kalbim
Hem usul usul
Hem gürül gürül
Hep ağlar, hep kanardı.
Ne düşman dan
Nede zalım mavzerden değil haaa!
Dost işi
"Aşk mermileri"nden delik deşik
Çıra gibi ya/nar
Ya/nar/dı..
Yine de;
O arsız
Mavi umudumu
Hiç yitirmediğim için ben
Çıka geldin sen,
Bir şifa/cı
Bir baş tacı gibi,
O masal diyarından hayatıma,
Kanserleşmiş aşk edebiyatıma !
Ve
Diabetik yaralarımdan
Başladın ya beni sevmeye,
Yıllardır
Hem şıpıl şıpıl
Hem de çığlık çığlık akan
Kan/ım sustu !
İşte o dem,
Tam da o dem,
"Şimdi hazırsın işte" dedim
Yara(ma)lı kalbime,
"Şimdi hazırsın;
Hiç kan/a/mamış gibi iyileşmeye"
Ne kaldıysa, giden ömrümüzden geriye
"iki bedenin ateşi"yle
Aşk/la/şıp
Gün/eşleş/meye !
25:02:2017
5.0
100% (1)
