Çıktığım yollarıma, ani gül olmuştu,
Yürü bahtım yürü, yolun açık olmadı,
Güneş batarak başlayan akşamlarda,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..

Yükseğim yokken, kar boran dolu,
Nere de benim eski güzel günlerim,
Yokluğunda bulduğum yaralarda,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..

Göçümü kaldıramam yurdum bura,
Candan ayrı cana, katlanmaktayım,
Gönül gezerde gerçeksiz hülyalarda,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..

Acılarım ne bir de kaldı, ne yüz de,
Kendi derdim var iken aşkı eklendi,
Havada uçak kuş yok, yardan vefa da,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..

Sırat değil kıldan ince, içe akan yağmur,
Dolar nerede çağlar, pınar olur kim bilir,
Duru pınar olmaz, yayla sel basmasında,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..

Yürekten çıkmasın dedim, onu görünce,
Uslu gezdirmedi, kendime güvenemem,
Gafil oldum gözlerine, göze bakmamda,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..

Onu ilk gördüğüm güne, ah gönlüm ah,
Yok etrafımda benim, cenneti göremem,
Gözlerimi doldurdu, o kapıyı çarpışında,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..

Çarşılar da görsem beğenmem sanırdım,
Şimdi, akıl kaçkınıyım, yürek bozgunu,
Doldurdum içimi, geçen her sonbaharda,
Sabrımı sustursam, hasretim ağlar!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.