Dindi diyorlar acısı,
Duyuyorum.
Söndü ateşi sızısının,
Sardı zaman,
Yaralarını..
Yorgun çığlıklar atıyorum,
Ruhuma çarpıp
bana dönen.
Duymadı kimse,
Senelerce..
Duymadın,
Sen bile.

Vurgunlar yiyorum,
Gözlerinin renginde.
Boğuluyorum
her gün bin kere,
kıyılarına çarpıp çarpıp
dönüyorum..
Bulmadı kimse,
Senelerce...
Bulmadın.
Sen bile.

İncir yapraklarına sarıyorum,
Ruhumun yanıklarını.
Söküyorum tenini
Ölüyorum bedenimi
Görmüyor kimse;
Görmedin
sen bile
senelerce...


Sabır yarası
kanarken;
Dindi diyorlar acısı.
Kıvılcımları
ruhuma çarparken,
Söndü diyorlar
ateşi sızısının.
Ben küsmüş
zamana konuşmazken,
Sardı diyorlar
zaman
onun da
yarasını...


Varsın dindi bilsinler
Senli acımı,
Bıraktım,
Söndü sansınlar
ruhumun alazını.
İnansın çocuklar,
Kurusun
incir yaprakları,
Sardı saysınlar
bu yarayı da
zaman.

Susmadı mı
Nazım bile sonunda;
Sen bile, ben bile
Kusmadık mı
bu sevdayı
Hüzün akşamlarına.
Varsın öyle bilsinler
Varsın bitti bileyim
Bu aşkı
ben bile.
Sen
gidince..


03.06.2008