Ben bir bülbülüm güle meftûn güle sevdalı
Bu sevda yakar yüreğimi kanatır yaralarımı
Dikenleri batar kalbime ağlatır zârı zârı
Mestâne güzelliği döndürür başımı!
Kâh durgun eder beni kâh dalgalı
Dağlar yüreğimi bu gönül ne yapmalı
Aşkından divâne olup dağlara mı çıkmalı
Yandım dedikçe bakar yüzüme nazlı nazlı..
Destansı hâli kavurur benliğimi
Aşka getirir unuturum kendimi
Arz ı endâmı alır savurur beni
Seher yeli gibi ferahlandırır sînemi!
Güzelliğiyle mest eder yüreğimi
Yoluna sermek isterim tüm benliğimi
Doldurur kalbime neşeyi sevinci
Sanki şu âlemin seyir defteri..
Bir bakınca ömrümü veresim gelir
Bu gül ne kadar güzel ne kadar nâzendedir
Aşkından yanıp bitesim gelir
Huzurun mutluluğun gerçek adresidir!
Sevdanın estiği tatlı bir meltemdir
Güzelliği muhteşemden de ötedir
Bilmem ki daha başka ne söylenir
Gül şu kâinatın biricik özetidir!
Ey gül! Bazen lâl olurum sadece sana bakarım
Kendimden geçerim seyre dalarım
Yeter ki iste benden bu canı sana sunarım
Sen kalbimdeyken bile hasret olur yağarım..
Kâh ikliminde cennetin kıyısında yaşarım
Kâh ulaşamam gurbetinde âvare dolaşırım
Özlem vuslatı getirecek mi diye bakarım
Sevdanı içime atar atar ağlarım..
Ey gül! Sen aşksın, gözyaşısın
Şu kalbime ilmek ilmek nakışsın
Mis kokunla ruhuma eşsiz bir gıdasın
Canımın içinde cansın, ab ı hayatsın!
Sen ki dünyadaki bütün çiçeklerin en hasısın
Ne kadar zarif ne kadar duru ve arı’sın
Bütün alemler senin için yansın
Ey gözümün, gönlümün nuru
Sen iki cihanın da biricik sultanısın!..