senden sonra evlatlık verdim kalbimi

çünkü aşk,
benden olup
senden doğan mutluluktu


özümdün
gözüm gibi bakamadığım
sözümdün..


her aşk biter muhakkak
saygıda kusur etmeyen sevgiyi ekmedikçe kalbe
yaprakları solacaktır ağacın
mevsimi geldiğinde


her suçun faili olmaz
her suça ceza aranmaz
ya da her vefa kavuşamaz öyle
ahde vefasıyla


ama kalp
tıka basa aşk ile doluyken
ve okyanusa köprü kurmak
pek de mümkün değilken


dönüşü olmayan yollara revan olmuşsa niyet
menzilden kaybolmuşsa gemi
her dönen
giden değilken üstelik
ayrılık dediğin
fay hattı çizmişse
kalp içinde
adımla adın arasına
asırlarca..


hani bekle demiştin ya
ben de nereye kadar diye sormuştum
içimden..


sonra,
unuttuğun yere kadar demiştin-hatırla-


nereden bileceksin
binlerce kez bir mumu
diğeriyle yan yana yakıp
gözlerimle bir
eriyip gittiğini

kızma sakın,

kalbimi üvey aşklara emanet ettim
yalan yok
sevdim

terk ettirdim kendimi

hani acısın istedim
acını bastırsın istedim belki

çünkü hiçbir ölüm benimki kadar dokunmayacak demiştin

yanılmanı istedim..