Seyreyledim ben âlemi, seksen yaş penceresinden;
Gördüm ki, kurtulmamışız, cehalet cenderesinden...

Yazık, çok az mezun vermiş muhitimiz son yüzyılda,
Âlem hızla ilerlerken, ulemâ medresesinden.

Dünya kazan, tüm insanlık doldurulmuş, ateş fayrap,
Kurtulmak zor, dibi tutmuş cehennem tenceresinden...

Tüm volkanlar patlatılmış, lâv kaplamış yeryüzünü,
İnsanlar su içiyorlar, kan ve ateş deresinden.

Sözüm ona medeniyet, dünyada huzur istermiş (!),
Filistin mi, Suriye mi, bu dünyanın neresinden?

Tüm dünyaya, çıkarcılar ve zalimler hükmediyor,
Kurtulmak zor , gözü doymaz bu çakallar sürüsünden.

Terör örgütleri derken, terör devletleri çıkmış,
Az mı çektik teröristin ölüsünden, dirisinden...

Hele, Hitler bitti derken, yeni bir manyak türemiş,
Dünya, gebe kalmış gibi, Trump diye birisinden...

Bizde ise, ümit yine tasarruf tedbiri (!) ama,
Duvarlar altın yaldızlı, koltuk ceylân derisinden...

Devlet malı deniz denmiş, yemeyenler domuz denmiş,
Herkes biraz tırtıklıyor, ötesinden, berisinden...

Âlemdeki bu ahvâlin sebebi, kervan yapısı:
Başta hep eşekler gider, develerse gerisinden...

Ünal Beşkese