1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1412
Okunma
Güneş yavaş yavaş kendini
Karanlığın gölgesine atıyor
Kalbin söküldüğü gibi
İçindeki kutuya gömülüyor
Aşk denilen mehtap’ül Şevk
Yenilmeden aklıma direniyor
Sevenlerin kalbini
Tahta gibi kemirip bitirirken
Benim deli gönlüme ise
Şelaler gibi akıp giriyor
Savaşmak bile aklıma gelmiyor onla
Bırakıyorum kalbimi ona
Dolduruyor dolana kadar
Hiç yenilmeyen mehtap aşkıyla..