Yelkenleri fırtınalarda parçalanmış
Dümeni kitlenmiş bir gemiyim
Sürüklenirken dalgalarla aynı yere
Bu yüzden sorma rotamı
Bende bilmiyorum ki nereye gidiyorum

İçim bir ıssız ada
Yapraklarım döküldü sert esen rüzgarda
Gelmezler artık çok uzaklarda
Be çare dolaşırım karanlık sokaklarda
Sorma gideceğim adresi bilmiyorum

Bir ışık arıyorum yürüdüğüm o
Karanlık tünelin ucunda
Ne görünür diyebiliyorum
Nede görünmez sözünü dile getiriyorum
Sadece belki diye umut ediyorum

Nefsim kalkmış şaha
Vicdana sağır ol diyor kulağa
Manevi anlamda sürüklemeye çalışıyor
Dahada büyük bir çıkmaza
Ben ise gücüm yettiğince gidiyorum doğrudan yana

İçim yanar yanar dağ misali
Kimse bilmez halimi
Üstü kapalı şiirlere döktüm sırlarımı
Bir şiirler yargılamaz beni
Tek onlar anlar iç dünyamı

Çoğuna gül dedim diken çıktı
Güzel renklerine aldanıp
Gölgesi siyah olduğunu unutum
Zaman doğruyu gösterince
Geçmişimde ders almayı öğrendim