Sevdan için çektim, türlü cefayı,
Kıymetim bilinmez, köz-kül olsam da.
Kimse hatırlamaz, şimdi vefayı,
Aşk bağında şeyda bülbül olsan da;
Gül dalına konma, pişman olursun,
Seni kıranlara, düşman olursun!

Aldanma insanın dış yapısına,
Öğrenirsin elbet bir gün huyunu!
Dayanma çarçabuk el kapısına,
Hemen değil sonra çıkar oyunu!
Bal diline kanma, pişman olursun,
Sahte yarenlere, düşman olursun!

Ölüyorum deyip, kıvransalar da,
İnanma güzelim, külliyen yalan!
Kerem, Mecnun gibi davransalar da,
Gerçek suretini, göstermez yılan!
Del haline yanma, pişman olursun,
İçten vuranlara, düşman olursun!

Gönül sarayının, bulunmaz dengi,
Tamiri pek zordur, bilerek yıkma!
Gerçek sevdaların, altındır rengi,
Dünyayı hırs edip, canımı sıkma!
Mal-pulunu anma, pişman olursun,
Halı serenlere, düşman olursun.

Alaca, can suyun, ruhuna ilaç,
Şefkatli kollarım, seni bekliyor.
Vazgeç maceradan, gel-gitlerden kaç!
Çürümüş tekneler, bir bir tekliyor.
El salına binme, pişman olursun,
Ümit verenlere, düşman olursun!

27.10.2018
Muhittin Alaca