17
Yorum
45
Beğeni
5,0
Puan
835
Okunma
Ben kendime ağırım
Bakma yüzümdeki gülüşlere
İçimde ölü bir asık surat var
Güneşi kıskandırayım istedim
Belki gece basınca ayda gelir
Kuyruğunda yıldızlarla peşime
Her yıkılışımda
Yaşam kokuyor üstüm başım
Dağ eteklerinde çayır çimen
Güvercin gelincik
Yandıkça dilim şeker bal akar
Çektiğim her nefes duman kor
Aldanıp bulut üstünde yattığım
Sonra kuru bir isin içinde yerde
Nereye baksam karanlık çamur
Hiç kalkmadığım
Aşk kokuyor üstüm başım
Bütün bahçeler başıma boca
Gül yaprakları
Biriktirdiğim aşkları çıkardım
Kıt kanat da olsa harcadım bolca
Eski dostlar da yüreğimi koparınca
Küle dönmeyen ateş yok dünyada
Savuruyorum yürüyüp yol boyunca
Kopuyorum kendimden
İnsan kokuyor üstüm başım
Bütün insanlık başıma boca
Kendi yok oluşumda
Ahmet Coşkun
5.0
100% (31)