Menzile koşarken düz yolda şaştım.
Ayağım dolaştı hızdan yoruldum.
Kendimce mahirdim engeller aştım,
Baharı görmeden güzden yoruldum.

Tarlayı sürerek tohumlar ektim,
Sabırla fidanın boyuna baktım,
Çok çamlar devirdim, çok odun yaktım,
Kulak tırmalayan cazdan yoruldum.

Sipahiler süngülerle şişledi,
Lafazanlar kelimeyle işledi,
Ben yeter dedikçe tekrar başladı,
Kılı kırk yararken hazdan yoruldum.

Hiç kimseyi mesut, mutlu görmedim,
Kaşı çatılana sebep sormadım,
Dedikodu taştı pirim vermedim,
Elimi kavuran tuzdan yoruldum.

Yalan şaha kalktı alkışla coştu,
Kadın, çocuk, yaşlı o yöne koştu,
Çırpınış beyhude, gayretler boştu,
Yüreğimde yanan közden yoruldum.

Sırtımda ki aba kalırsa miras,
İştahlar kabardı uçtu ihtiras,
Sizlere meskendir bu soluk maras,
Artık mahzun bakan gözden yoruldum.