Ben ki bir kelebeğin ’yarına’ hayaliyim
Sen kimsesiz gönlüme tayin olmuş bir kadı
Ben hicranın kayyumu yalnızlığın diliyim
Sen idam sehpasında mahkumun son muradı

Ben Şubatsız üşüyen Temmuzsuz yanan garip
Sen dört mevsim misali bakıyorsun gözüme
Ben dünyayı geceden ibaret sanan garip
Sen ise gökkuşağı dokuyorsun gözüme

Şimdi söyle hangimiz gitmeli bu şehirden
Hangimiz arkasında gizlenir aydınlığın
Ya da sana münhasır yazılan her şiirden
Hangimiz toplayacak umudu yığın yığın

Nerede açar solar gelincik cancağızım
Yine kar görünmüyor bu yıl umut dağında
Yine bildik nağmeler çalacak gönül sazım
Beyaz gül türküleri Nilüfer yatağında

Sanma ki yağmur ile gelir gider baharlar
Sanma ki Kardelenler birtek dağlarda açar
Baharın da nicedir beklediği bahar var
Papatyalarsa en çok bir mahzun yar’da açar

Sen hüzünlü gecenin mutsuz mahçub hilali
Ben senin mehtabına sinmiş nazır bir dağım
Hala anlamadıysan bendeki bu ahvali
Bir sonraki şiirde mutlak anlatacağım

Faruk ATLI