Diyorlar ki
Musarrâ bir beyitin
Yaralı dizlerinden öpermiş Ruhaî Nâbî

Farrin bir gâzelin matlasında vurulurmuş Yunus
Od’da yanan aşkın sekinetine

Kırkikindiler’de yıkanmış saçlarında
Dîlefrûz iki mevsim ölüsü


Dalkıran bir Kırlangıç fırtınası devinirmiş
Şems’in yakasız kolsuz Tennûre’sinde

Ki

Aşk
Daracık bir gömlekte semâha duran
İki ten maksûduymuş
Gülbenk lisânında dil(l)enilen

Mûhibim

Mahbûbum


Kime ne ki







Arz arş arası asitân-ı efgân ömrüm

Gözlerimi iliklediğim hâyâlinin yakasında
Bütün sûretler gri s’isli birer silûet

Saçlarından çözdüğüm ilmek
Boynumda sicim sicim kördüğüm

H’âr-ı Şivân belleyip her kelâmı
Cerâhât cem eden yaralarımı
Parmak uçlarımla b’astıra astıra
Senliliği yüzülmüş
Üryân tenime gömdüm

Sanırlar ki
Gül-i gülistân güler derûnumda

Ağlak bir nağmeyle
Alaca bir Şakayık budaklanır
Camımın can kenarında

Sanırlar ki
Tel-û terâne rakkâs Sevgilidir
Sol boşluğumda
Serhoş
Berdûş
Bîhûş gezinen Zülfikâr

Sanırlar ki
Alaturka bir çeng-û çegâneyle
Zilli Tefli Cümbüşlü
Devrilir ömrüme leyl-û nehâr

Wallâ yalan

Billâ yalan