Özleminle kavrularak,
Feryatlara hapsettiğim ,şiirlerim var benim ...

Bu şehirde;
Sensizlikle kararmış,ağır ağır yürüdüğüm yollarım var ...
Bir yerde sendeleyip düşsemde,
Tekrar kalkabiliyorum ayağa..
Ama; dizlerimde yaraların izleri kalıyor,
Ve hiç silinmiyorlar!..

Yarım kalan sevda hikayelerinin,
Tamamlanamamış cümlesindeyim...
Ne tamamlayabiliyorum,
Ne de tamamlanabiliyorum.
Yüreğimin hep bir yanı eksik,
Hep mahsun,hep kırık...
Sevdam bir bir yitirdi renklerini
Ne gökyüzü mavi,ne de deniz eskisi gibi...........
Telaşlar ve korkular hiç bırakmıyor peşimi.

Sesini duymaktan yoksun artık kulaklarım;
Sözcükleri söylemekten korkan dudaklarım var.
Yıllar hiç aldırmadan devam ediyor yoluna
Ya ben gecikiyorum zamana,
Ya da geç kaldıklarım erken çıkıyor karşıma!.
Alıştım sanarken tüm cefaya;
Sensizliktemiyim? yoksa yalnızlığımda mı?

Her yüreğime saplandığın anda,
Bir nokta koydum odamın duvarına.
Birgün gerçekten kavuşursam gül tenine,
Bakıpta görürsem gözlerindeki sevda halini,
O noktaları birleştirip,
Sevdamın renkli kalemleriyle mutluluğun
Resmini çizeceğim dünyaya....

İşte o zaman,
Yine eski maviliğine kavuşacak deniz,
Bulanıklığını benden uzağa atacak...
Bütün siyahlarım beyaza,
Gecelerimse sabaha varacak!..
Ve bir daha asla gece olmayacak!...

HAZAN YAPRAĞI 02.06.2008