Ummadığım bir anda hayatıma girdin;
Ve hasretini bıraktın zindanıma...
Karanlık karanlığa düştü
Mahkum olduğum parmaklıklar dağıldı..
Gül yüzün esir aldı beni...
O anda taşlar un ufak toz,
Hasretinse taş kesildi..
Canım gözlerine kenetlediler gözlerimi;
Gidişin hüzünlü bir eylüldü
HİÇ UNUTMADIM !..

Sessizliğim yeniden alevlenen kül gibi
Buzdan sütünlara çarptı sesim,
Sert rüzgarlar aldı nefesimi...
Gittiğin günden beri,
Bütün çöllerin tozunu yutmuş gibi dudaklarım.
Saç tellerimi beyaz alevler sardı ,yandım
Suskunluğun ibret dolu bir kitaptı
HİÇ UNUTMADIM !..


Sabrımda taş üstüne taş dizdim;
Suskunluğum utançlıkla duvar ördü...
Gökyüzünden boşalan bir sağnak oldum
Yağdım! yağdım küskünlüğümün üstüne....
Çığ oldum yalnızlığıma katlandım
Uzaklığınıda yorgan yaptım,
Örttüm çıplak ruhuma!
Sözlerin güneşin yüzünü güldürmüştü
HALA UNUTMADIM !..

HAZAN YAPRAĞI 16.06.2008