elime elini
dilime dilini bağışla sevgili
ki
üşümesin avucumda terleyen sustuklarım,
çıplak kalmasın sesim,
iç çekişlerim




sar,
sarmala sıcağının yabanını
kaşı, başı ak düşmüş dağım sırtına
bu yola bir sen, bir ben,
bir de omzun gerek yar
omzun ki,
ömrümün buğusuz can kenarı




sır verme, geçit verme
ne hal, ne de kal bilen
pusu kurmuş ayrılıklara
dem tutmasa da gayrı gece
dert etme, eyleme bize mecbur,
bize mahkum suskumuzda her hece




yağmurlar
göğsünde zamansız ağlarken
hüküm giyerken zifirine gece ayın şavkında
renklerinden soyutlanır kazındıkça düşler
adımlayamadığın, çiçek basamadığın
her şiir, her şehir bir bir silinir haritandan




bir şarkı söyleyebilmek midir yaşamak
ya da bir şarkının bam telinde
nemlenemeden asılmak mıdır güneşe an be an
bu nasıl meydan, nasıl devrimdir ki,
ölsek de aşk için,
aşkı yaşamak değil midir her kavga




en çok ,
en azım, katığım oldun kadın
çarmıha gerilesi yaşamaktı adın
yokluğuna katmerlendikçe tadın
sana canımca, kanımca,
pıhtılaşmadan ölmesini de bildim


/


ahh…
güneşi sen bildiğim anam,
gölgesini dağ bildiğim babam
bulutlandıkça kirpiğimden yüzüm güzüme
yağasım,
yağdırasım geliyor mevsimleri destursuz




sonra birden susuyor,
duruluyorum nefsimi bir perinin lirik nefesinde
suskunluğum kadar sil baştanlığım
yine çıkararak beni baştan
yeniden hevesim gölgeleniyor sevesime…








ilhanaşıcıekimikibinonsekiz