Önce gözlerin geliyor aklıma
Sonra ellerin , saçların , dudakların
Senin olan herşeyi hatırlarım
Hüzün bulutları dağılır güldüğünde .

Şarkılar mırıldanır dudaklarım
Yalnızlığın yükü çöker omuzlarıma
Sarar benliğimi birden
Bir fırtınaya döner duygularım .

İçimdeki yokluğun
Bir sancı gibi saplanır yüreğime
İçimdeki isyan çıkar gün yüzüne
Herkes kör sağır gökyüzü .

Çıkmak istiyorum kabuğumdan
Sıra dışı yaşamak istiyorum sevgimi
Herşey seninle anlam kazanmalı
Gülüşlerini alma benden .

Kaç şiire yazsam seni
Yine de duygularımı anlatamam
Gözlerim kapında yağan iki bulut olur
Kendimi böylesine adamışken
Canımdan bile senin için vazgeçerken
Sen kaçıncı uykundasın
Kim bilir ?

Baş ucunda oturup seyrediyorum güzelliğini
Bir çift sevinç akıyor gözlerimden
Sen görmüyorsun
Duymuyorsun içimde kopan fırtınaları
Aramızda mesafeler olmasaydı
Seni bu kadar özler miydim
Böyle bir ateş yanar mıydı içimde .
.
Dokunmuyorum sende yanma diye
Bir heves bir tutku değil benimkisi
Zaman herşeyin ilacıdır
Bıraksalar sileceğim
Senden evvel yazılmış kaderimi ...







Refik
10 . 10 . 2018
İstanbul