Ey bu vatan evladı!
Dur, bir tanı ecdadı!
Özgürlüğünün adı,
Şehit kokan toprağı.

Bayrağına kastetmiş,
Gözü dönmüş caniler.
Nerelerden geldiler?
Hem neden geldiler?

Hedef Çanakkale’ydi,
Leş kokar kibirleri,
Haçlının zelilleri,
Döktüler zehirleri.

Donanma son sistem,
Boğazda kuduzlar,
Toplar hiç susmuyor,
Kinler kusuluyor.

Zırhlılardan gelen toplar,
Uçaklardan bombalar,
Bunlarda mertlik ne arar,
İnsanlıktan yoksunlar.

İmansızlar, vicdansızlar
Her taraftan saldırdılar,
İman sızlar, vicdan sızlar,
Gövdeler artık başsızlar.

Atan namus dedi,
Vatan canım dedi,
Canını verdi,
Namusu çiğnetmedi.

Yağmur gibi mermiler,
Ecdadın göğsü siper,
Aylarca direndiler,
Haçlı’yı titrettiler.

Atan kalbim dedi,
Vatan benim dedi,
Benliğini verdi,
Bayrağı indirtmedi.

Lağımlardan geldiler,
Bombalayıp gittiler,
Koptu parmak, el, ayak,
Uçtu başlar, göz, kulak

Atan can dedi,
Vatan kan dedi,
Kanını verdi,
Ezanı dindirtmedi.

İmkân bizde dediler,
Galip geliriz dediler,
İmana yenildiler,
Defolup gittiler.

Ey evlat! İşte budur ecdad,
Bil, bildir, diril
Ve dirilt!
Şehit kokan toprağı.

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan