Kalemi defteri atıp bir kenara
Her şeyi yeniden yazdım sanıyorum
Kafa tutar gibi ilk ve sonbahara;
Mevsimi girmeden azdım sanıyorum..

Ya toprakta ya uzakta sevdiklerim
Bundan sonra daha neyi mi beklerim:
Çiçekti tohumlar verir ektiklerim,
Kırk yıldır toprağı kazdım sanıyorum..

Bir tencerem varsa kaynasın ateşte,
Dönmüyor lokmayı bölüştüğüm eşte..
Çamura bulanmış bu beden güneşte,
Yeterince yandım, kızdım sanıyorum..

Ne tez kesiliyor gönlümün takatı,
İnsanlardan gelen selam bile katı,
Ciğerimi söker dostun her tokatı
Sendeleyip düştüm, sızdım sanıyorum..

Adıma sehpalar kurulur: “ Hükümsüz!”
Çeksinler ipi, yıllardır yükümsünüz!
Bilseniz oyduğunuz kör gözümsünüz!
Sofralarda vardım, tuzdum sanıyorum..

Gönlüm de yeşermez, güzellikler soldu,
Ocağıma gelen akrep, çıyan oldu!
Cımbızlayarak tek tek tüyümü yoldu,
Horoz biliyordum, kaz’dım sanıyorum..


..